اقتصاد ایران
حمید خاوری؛ تقی ابراهیمی سالاری
چکیده
ناامنی اقتصادی به مفهوم وجود ریسکهای محدودکننده رشد اقتصادی است که تا حد زیادی متأثر از سیاستهای اقتصادی کشور است. از طرفی برنامههای مقابله با تورم، یکی از مهم‌ترین موضوعات در ادبیات اقتصاد پولی است. این پژوهش به بررسی تغییرات رشد اقتصادی و همچنین شاخص امنیت اقتصادی در ایران میپردازد. از طریق مدلسازی اعمال یک سیاست ...
بیشتر
ناامنی اقتصادی به مفهوم وجود ریسکهای محدودکننده رشد اقتصادی است که تا حد زیادی متأثر از سیاستهای اقتصادی کشور است. از طرفی برنامههای مقابله با تورم، یکی از مهم‌ترین موضوعات در ادبیات اقتصاد پولی است. این پژوهش به بررسی تغییرات رشد اقتصادی و همچنین شاخص امنیت اقتصادی در ایران میپردازد. از طریق مدلسازی اعمال یک سیاست انقباضی پولی برای دوره 1400-1367 با استفاده از الگوی خود بازگشت برداری ساختاری (SVAR)، نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که تکانه انقباضی وارده بر رشد حجم نقدینگی کشور، واکنش منفی رشد تولید ناخالص داخلی سرانه را در کوتاهمدت به دنبال دارد؛ اما در بلندمدت و به‌تدریج با کاهش تورم، آثار اولیۀ آن تعدیل شده و رشد اقتصادی کشور بهبود مییابد. بر این اساس نسبت فداکاری تولید (مقدار تولید از دست رفته به ازای 1 درصد کاهش در تورم) محاسبه شده برابر 52/3- به دست میآید. بر اساس نتایج پژوهش، منفی بودن نسبت محاسبه شده، به این معنی است که در اقتصاد ایران، اعمال سیاست پولی جهت دستیابی به یک روند تورمی پایینتر، دارای وقفۀ اثرگذاری طولانی (حدود پنج سال) است و طی این سالها نه تنها تولید، کاهش اولیه خود را در طول زمان جبران میکند، بلکه به میزان 52/3 درصد افزایش نیز مییابد. همچنین در بررسی رابطۀ شاخص امنیت اقتصادی با تکانۀ منفی سیاست پولی، مشاهده میشود واکنشی منفی در کوتاهمدت دارد که بیشتر به خاطر آثار مستقیم کاهش رشد تولید و همچنین آثار معکوس رشد سطح عمومی قیمتها بر شاخص امنیت اقتصادی است. در بلندمدت کاهش تدریجی تورم منجر به ارتقای شاخص امنیت اقتصادی میشود.
